Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας διαιτητών ήταν ο αείμνηστος πατέρας μου. Υπήρξε για πολλά χρόνια διαιτητής Α΄ Εθνικής και έχασε το σήμα της FIFA για ένα ματς. Είχε παίξει δύο διεθνή και στα δικά του χρόνια, στην δεκαετία του 70, όπου και μεσουρανούσε, απαιτούνταν 3. Έτσι διεθνής έγινε ο άλλος αείμνηστος του Πειραιά, ο Βασίλης Βουράκης.
Διαιτητής δεν έγινα ποτέ. Μα τελείωσα και ολοκλήρωσα παράλληλα με το Πάντειο Πανεπιστήμιο, τη σχολή του συνδέσμου Πειραιά. Οπότε αυτό αρκεί, να σέβομαι, να τιμώ και να υπολήπτομαι τους διαιτητές.
Δύσκολο το…άθλημα. Έχεις να διαιτητεύσεις αρχικά με κάθε καρυδιάς καρύδι στα τοπικά. Μετά παίζεις σε ανώτερες κατηγορίες αλλά και σε χωριά, που πρέπει τη γηπεδούχο ομάδα να την σφυρίζεις 50-50. Δηλαδή 50 υπέρ της και 50 ….κατά των φιλοξενούμενων, αν θέλεις να επιβιώσεις. Δηλαδή 100-0…
Κι αν σε αξιώσει ο Θεούλης να διαιτητεύσεις σε ανώτερη κατηγορία, θα «σφυρίξεις» παίκτες, που αυτά που βγάζουν για μεροκάματο, δεν θα τα δεις σε ολόκληρη της ζωή σου. Αλλά, ωστόσο, εσύ είσαι το …αφεντικό τους. Έστω για 90 λεπτά. Κι αυτό λέγεται εξουσία. Άλλοι το παρακάνουν, άλλοι το ελέγχουν…
Δύσκολη η ζωή του διαιτητή. Θέλει balls. Αγωνιστικά τεστ, σεμινάρια, τροποποιήσεις κανονισμών. Πάνω απ’ όλα θέλει κάτι που δεν διαθέτουν πολλοί. Μου το είχε πει ο Βασίλης Νικάκης. Ο γίγαντας της ελληνικής διαιτησίας: ΣΤΟΦΟΜΕΤΡΟ.
Το «alter ego» σ’ αυτή την δύσκολη, ομολογουμένως, προσπάθεια είναι ο Άγγελος Αρτελάρης, βαθύς γνώστης του Μπάσκετ και της Διαιτησίας. Σπούδασε αρχικά στο ΕΑΠ και στη συνέχεια απέκτησε μεταπτυχιακό στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο. Είναι από τους δημοσιογράφους που παρακολούθησαν πριν από πολλά – πολλά χρόνια τη σχολή του συνδέσμου της Αθήνας – Πειραιά και έχει εκπονήσει …διατριβή στον πολύπαθο χώρο της Διαιτησίας. Μαζί θα πορευθούμε, με άξιους συμπαραστάτες δημοσιογράφους που έχουν αφήσει και εξακολουθούν να το πράττουν, το «αποτύπωμά» τους στο χώρο του Αθλητισμού, όπως οι Κυριάκος Γεωργόπουλος και Νίκος Τσούρτης.
Μην το ζαλίσω. Από εδώ θα επικοινωνούμε. Εμείς είμαστε ΜΕ τους διαιτητές. Μαζί σας. Ούτε με τους παράγοντες, ούτε με τους παρατηρητές. Είμαστε μαζί με εκείνους:
- Που εκπαιδεύουν τα παιδάκια στην μπάλα…
- Που μαθαίνουν τα μικρά κανονισμούς…
- Που διεκδικούν δικαίως μια διαιτησία ανεξάρτητη, ικανή με στεντόρεια φωνή και ηθική εικόνα…
Λάθη θα γίνονται. Δεν είμαστε εδώ για κάλυψη και απόκρυψη. Αλλά ούτε για να στήνουμε εκτελεστικά αποσπάσματα. Βεβαίως και θα κάνει λάθη ο διαιτητής. Αλλά η λογική είναι πως κι ο επιθετικός χάνει γκολ από τη γραμμή τέρματος και ο τερματοφύλακας κάνει δωράκια….
Κάτω από αυτό το πρίσμα είμαστε μαζί σας.
Είμαστε η φωνή σας, η είδησή σας, ο αγώνας σας.
Καλοτάξιδοι. Κι εμείς κι εσείς…
Με τιμή και εκτίμηση
Νίκος ΙΩΑΝΝΟΥ Παπαδάκος